Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα χειρότερα έρχονται...


Αναρτήθηκε από MAROUSSI TOSYN στις 16:51

2 σχόλια:

  1. AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ26 Απριλίου 2010 στις 10:39 π.μ.

    Αν δεν παράγεις πως θα φας; Αυτή είναι η καρδιά του προβλήματος κύριοι. Επί χρόνια δανειζόμαστε, χωρις να παράγουμε αρκετά. Θα ερχόταν μοιραία η στιγμή που θα τελείωνε το πανηγύρι. Δεν είμαστε εμείς οι "'εξυπνοι" που θα μπορούσαμε αιώνια να καταναλώνουμε περισσότερο από όσο παράγουμε. Φυσικά στο πρόβλημα συνέβαλε αποφασιστικά και η διαθφορά των πολιτικών. Δημόσια έργα και προμήθειες πραγματοποιούνταν σε κόστος πολλαπλάσιο από το κανονικό. Φυσικά κανένας πολιτικός δεν πήγε φυλακή, ή έστω δεν δικάστηκε. Επιπλέον, τα φορολογικά έσοδα του κράτους είχαν μηδενιστεί. Κανείς δεν έκοβε απόδειξη και κανείς δεν ζητούσε απόδειξη. Είχαμε καταλήξει να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί. Επιπλέον, ενώ βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, κάποιοι φροντίζουν να πέφτει ακόμα περισσότερο η ανταγνωιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας, οργανώνοντας εβδομαδιαίες απεργίες, οι οποίες απλά μας φέρνουν πιο κοντά στην καταστροφή, καθώς οι οικονομικές επιπτώσεις (και) των απεργιών είναι μεγάλες. Πάντως, πίνοντας καφέ και αράζοντας όλη μέρα στο δημόσιο και τεμπελιάζοντας δεν θα βγούμε από την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ηγεσίας, αλλά και δικό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε και αποφασισουμε να εργασθούμε σκληρά, δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσκόλλησή μας σε εύκολες δουλειές γραφείου. Πρέπει να αρχίσουμε πάλι να γίνουμε παραγωγικοί ως κοινωνία. Ας γυρίσουμε επιτέλους στην γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιοτεχνία και την επιχειρηματικότητα εν γένει. Η εύκολη δικαιολογία είναι να ρίχνουμε ευθύνες σε άλλους. Όμως έτσι θα βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος26 Απριλίου 2010 στις 10:44 π.μ.

    Αν δεν παράγεις πως θα φας; Αυτή είναι η καρδιά του προβλήματος κύριοι. Επί χρόνια δανειζόμαστε, χωρις να παράγουμε αρκετά. Θα ερχόταν μοιραία η στιγμή που θα τελείωνε το πανηγύρι. Δεν είμαστε εμείς οι "'εξυπνοι" που θα μπορούσαμε αιώνια να καταναλώνουμε περισσότερο από όσο παράγουμε. Φυσικά στο πρόβλημα συνέβαλε αποφασιστικά και η διαθφορά των πολιτικών. Δημόσια έργα και προμήθειες πραγματοποιούνταν σε κόστος πολλαπλάσιο από το κανονικό. Φυσικά κανένας πολιτικός δεν πήγε φυλακή, ή έστω δεν δικάστηκε. Επιπλέον, τα φορολογικά έσοδα του κράτους είχαν μηδενιστεί. Κανείς δεν έκοβε απόδειξη και κανείς δεν ζητούσε απόδειξη. Είχαμε καταλήξει να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί. Επιπλέον, ενώ βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, κάποιοι φροντίζουν να πέφτει ακόμα περισσότερο η ανταγνωιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας, οργανώνοντας εβδομαδιαίες απεργίες, οι οποίες απλά μας φέρνουν πιο κοντά στην καταστροφή, καθώς οι οικονομικές επιπτώσεις (και) των απεργιών είναι μεγάλες. Πάντως, πίνοντας καφέ και αράζοντας όλη μέρα στο δημόσιο και τεμπελιάζοντας δεν θα βγούμε από την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ηγεσίας, αλλά και δικό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε και αποφασισουμε να εργασθούμε σκληρά, δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσκόλλησή μας σε εύκολες δουλειές γραφείου. Πρέπει να αρχίσουμε πάλι να γίνουμε παραγωγικοί ως κοινωνία. Ας γυρίσουμε επιτέλους στην γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιοτεχνία και την επιχειρηματικότητα εν γένει. Η εύκολη δικαιολογία είναι να ρίχνουμε ευθύνες σε άλλους. Όμως έτσι θα βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο.

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)